Werkdruk krijgt bij MVO Nederland veel aandacht door het expliciet op de agenda te zetten in overleggen en op te nemen als pijler in medewerkersonderzoeken. Leuker is het om over werkgeluk en werkplezier te hebben en op die manier de werkdruk te verminderen of te relativeren. Daarom hebben zij in de week van het werkgeluk elke middag rond lunchtijd een ongedwongen activiteit gedaan met de aanwezige collega’s. Margaret vertelt erover.
“Elke dag werd de activiteit bedacht en georganiseerd door een andere collega. Op maandag is er een lachworkshop gedaan. Lachen is goed voor een mens, het ontspant, verbindt en brengt vrolijk- en luchtigheid en werkplezier. Spelenderwijs werd het lachen opgewekt en op een gegeven moment gaat het vanzelf. Bij velen van ons ging dat best snel. Op dinsdag speelden we het spelletje “Wie ben ik”, waarbij bekende en minder bekende karakters moesten worden uitgebeeld en geraden. Dat zorgde voor de nodige hilariteit. Op woensdag werd er gedrumd. Ten minste: de ene collega trommelde met zijn of haar vingers een liedje op tafel dat door de andere collega geraden moest worden. Lastiger dan gedacht! Als je zelf alle kaders in je hoofd hebt, denk je dat het ook gemakkelijk is voor de ander te weten waar je mee bezig bent of wat je wilt zeggen. Alleen als die ander niet alle kaders in het hoofd heeft – wat vaak het geval is – blijkt dit toch erg lastig. Naast plezier een lesje communicatie dus. Op donderdag nam een collega ons mee voor een wandeling door het Museumkwartier in Utrecht, vlakbij kantoor. Onder een stralende zon vertelde hij over het oude ziekenhuis naast ons kantoor dat is omgebouwd tot luxe appartementen, de grachtengordel van Utrecht met zijn bastions, de Zeven Steegjes – een volksbuurtje dat op de (voorlopige) lijst van het Werelderfgoed van UNESCO staat -, een omgebouwde school aan de Oudegracht, het Ledig Erf waar een standbeeld van de wereldberoemde Utrechtse volkszanger Herman Berkien staat en de Sterrenborgh. De week werd op vrijdag afgesloten met een bouwoefening met spaghetti en marshmallows. Hiermee moest in vijf minuten onder begeleiding van een spannend muziekje een zo hoog mogelijke toren gebouwd worden.
Collega’s reageerden enthousiast op de activiteiten tijdens de Week van het Werkgeluk. Zoals: “waarom doen we dit niet elke week?”; “heerlijk dat lachen” en “ik voer gesprekken met onze partners over constructief bouwen en dat kon ik nu vertalen in mijn bouwwerk van spaghetti en marshmallows”. Ook de verbazing over de wijk waarin ons kantoor staat en dat daar zoveel te zien en ontdekken is, was mooi om te zien.
Het was leuk en waardevol om tijdens de Week van het Werkgeluk bij te kunnen dragen aan het werkgeluk voor collega’s. Voor herhaling vatbaar! En dat gaan we ook doen, en dan niet alleen in de Week van het Werkgeluk.”
